Metro w stolicach UE
METRO W LIZBONIE
Sieć metra w Lizbonie składa się z 4 linii, którymi przede wszystkim objęto najstarszą część miasta, tak więc jest to doskonały środek transportu dla turystów. W 1998 roku oddano ostatnią linię – czerwoną - dowożącą zwiedzających na wystawę EXPO, której pawilony postawiono niedaleko mostu Vasco da Gama nad Tagiem. Na dzień dzisiejszy stacja Oriente jest ostatnią stacją tej linii i z niej możemy udać się na tereny powystawowe, pospacerować bulwarami wzdłuż Tagu, przejechać kolejką linową, czy odwiedzić oceanarium.
Cztery linie metra w Lizbonie:
Niebieska, Żółta, Zielona i Czerwona . Obecna długość tras wynosi blisko 40 km., a cała sieć składa się z 46 stacji.
Pierwszy odcinek metra w Lizbonie został oddany do użytku w 1959 roku i składał się z 11 stacji, a łączna długość trasy wynosiła wówczas około 7 km. Ze względu na dość późne - jak na stolice europejskie - stworzenie sieci metra, można powiedzieć, że lizbońskie czerpało z najlepszych doświadczeń innych miast. Przede wszystkim metro jest bardzo dobrze oznakowane. Poruszanie się pomiędzy stacjami przesiadkowymi jest dość intuicyjne, a stacje są czyste i zróżnicowane w wystroju.
Bilety możemy kupić na wszystkich stacjach, choć nie wszędzie będziemy mieli do czynienia z kasą biletową. Najczęściej są to automaty. Po wykupieniu zielonej karty magnetycznej, możemy ją tylko doładowywać - tym samym przedłużając jej żywotność. Karta może mieć ważność na 1, 3 albo 5 dni i wówczas możemy swobodnie podróżować z nią i metrem i autobusami i tramwajami. Co więcej - odpowiednie doładowanie pozwoli nam na tej samej karcie, poruszać się koleją - np. do kurortu Cascais, leżącego nieopodal Lizbony nad samym oceanem.
W 2012 roku oddano do użytku kolejną część linii czerwonej. Jest to o tyle istotne, iż aktualnie metro połączone jest z lotniskiem. Dlatego też aktualnie poza komunikacją autobusową możemy dostać się w wiele rejonów Lizbony za pomocą jednej z czterech linii metra.
Plan metra w Lizbonie
METRO W KOPENHADZE
System metra w Kopenhadze tworzą dwie linie: M1 - zielona i M2 - żółta o łącznej długości około 20 km. Stacja początkowa linii M2 usytuowana jest na lotnisku Kopenhaga-Kastrup i znajduje się na przedłużeniu Terminala 3. Końcową stacją jest Vanløse. Stacją początkowa dla linii M1 jest Vestamager, a końcową również Vanløse. Oby dwie linie docierają do głównego dworca kolejowego Kopenhagi - Nørreport.
Plan metra w Kopenhadze
Częstotliwość metra w ciągu dnia i wieczorem wynosi 4 do 6 minut, a 15 do 20 minut w nocy. Metro nie kursuje pomiędzy 1, a 5 w nocy. W weekendy wieczorna częstotliwość metra jest większa niż w tygodniu. Dzienna ilość podróżujących kopenhaskim metrem to około 140 tys. osób co stanowi niewielki procent obłożenia np. metra w Londynie - 3 miliony osób dziennie.
(2012 r. - orientacyjnie) Jednorazowy bilet na dwie strefy bilet kosztuje 24 DKK, dojazd z lotniska - 36 DKK, natomiast bilet na dwie strefy i 10 przejazdów kosztuje 145 DKK. Koszt 24-godzinnego City Pass to 75 DKK, a 72-godzinnego to 190 DKK. Bilety można zakupić w automatach biletowych zlokalizowanych na wszystkich stacjach metra, ale można też kupić bilet specjalną usługą poprzez telefon komórkowy.
Ten stosunkowo nieduży system metra jest zintegrowany z siedmioma liniami kolejki aglomeracyjnej, siecią kolejki podmiejskiej i regionalnej co czyni podróżowanie po całej aglomeracji kopenhaskiej szybkim i wygodnym.
Kopenhaskie metro korzysta wyłącznie z wagonów bezobsługowych. Można zatem zająć miejsce na początku składu i obserwować podróż z pozycji kierującego. Dodatkowo stacje wyposażone są w zintegrowany system, który zapobiega wypadnięciu na tory. Szklane drzwi na stacjach metra otwierają się dopiero wówczas gdy za nimi stoją już wagony kolejki.
METRO W HELSINKACH
System metra w Helsinkach obejmuje ponad 20 km torów i składa się z jednej, rozwidlającej się linii. Początkowa stacja to Ruoholahti (Gräsviken), a tory rozchodzą się przy stacji Itäkeskus (Östra Centrum). Jedna odnoga dociera do Mellunmäki (Mellungsbacka), a druga do Vuosaari (Nordsjö). Metro zostało otwarte w 1982 roku i jest to jedyna linia w Finlandii. Nazwy stacji podawane są zarówno w języku fińskim jak i szwedzkim. Na stacji Rautatintori (główny dworzec kolejowy) można przesiąść się na trasy kolei podmiejskiej.
Bilet City pozwala podróżować zarówno metrem jak i autobusami, tramwajami oraz kolejką podmiejską. W wypadku kilkudniowego pobytu i planu znacznego przemieszczania się po mieście i okolicach warto zaopatrzyć się w karnety o kilkudniowej ważności.
Plan metra w Helsinkach
System metra w Helsinkach zbliżony jest do istniejącego w Kopenhadze - tzn. trasę obsługują nowoczesne, pełne automatyki wagony. Maszynista został wyeliminowany na rzecz dwóch, niezależnych systemów prowadzących, które maja zapewnić bezpieczną podróż pasażerom. W wypadku sytuacji nieprzewidzianych kontrolę nad prowadzeniem wagonów przejmuje pracownik Centrum Kontroli. Składy stanowią dwa podwójne wagony. Metro obsługuje zarówno centralną część miasta jak i wschodnie przedmieścia miasta. Południową część miasta obsługują głównie autobusy.
W dni powszednie metro kursuje co 3-6 min., a w soboty i niedziele. co 5-10 min.
METRO W RZYMIE
Pierwsza część linii oznaczonej dziś literą B (niebieska) została oddana do użytku w 1955 roku, w kolejnych latach przedłużana jest o kolejne odcinki i stacje. Linię oznaczoną dziś literą A (pomarańczowa) oddano w 1980 roku.
Jeśli planuje się więcej podróży najlepiej zakupić bilet dzienny, tygodniowy lub miesięczną kartę. Dla przejazdów jednorazowych istnieje jeden bilet ważny na metro, autobus i tramwaj jak również kolej podmiejską. Ważny jest on 75 minut od daty pierwszego skasowania.
Godziny kursowania metra: od 5:30 do 23:30, a w piątek i sobotę do 1:30
W godzinach szczytu metro kursuje co 3–4 minuty, poza szczytem co 8–10 minut
Plan metra w Rzymie
METRO W MADRYCIE
Metro w Madrycie to ponad 300 km podziemnych tuneli łączących około 280 stacji. Dzieli się na linie małego profilu, o mniejszych peronach i zbudowane około 20 m. pod ziemią i linie dużego profilu zbudowane około 50 m. pod ziemią i o dłuższych peronach.
15 linii metra oznakowanych cyframi i kolorami tworzy prawdziwy gąszcz podziemnego świata Madrytu. Metro jest dość dobrze oznakowane, ale przy tej skali i przy tunelach do stacji niekiedy schodzących na trzy poziomy w dół - dobrze jest się cały czas upewniać czy aby na pewno zmierzamy we właściwym kierunku.
Nie sposób opisać całego systemu, warto jednak zwrócić uwagę na kilka rozwiązań.
Linia 8
- biegnie z lotniska od Terminalu nr 4, poprzez Terminale 3, 2, 1 do stacji końcowej Nuevos Ministerios, na której można się przesiąść w granatową linię 10 albo w szarą linię 6, której trasa tworzy zamknięty krąg (Circular).
:: Przy centralnym placu Madrytu
- Puerta del Sol krzyżują się trzy linie metra: jasnoniebieska linia 1, żółta linia 3 i czerwona linia 2.
Czerwoną
linią 2
możemy dotrzeć bezpośrednio do Parku Retiro, a dalej do Areny Las Ventas. Żółtą
linią 3
dotrzemy do placu Hiszpańskiego, a dalej do stacji Moncloa - terenu uniwersyteckiego w pobliżu, którego znajduje się Muzeum Ameryki i wieża widokowa.
Jasnoniebieską
linią 1
możemy dotrzeć do stacji Cuatro Caminos w pobliże Bramy Europy - słynnych dwóch wysokościowców nachylonych do siebie pod kątem 15 stopni. Jadąc w przeciwną stronę do Areny Las Ventas możemy dotrzeć do stacji Cuatro Caminos także czerwoną
linią 2
.
Podziemna
kolejka R
, która należy do systemu Metra łączy stację Opera z Principe Pio.
Metro kursuje od 6 rano do 2 w nocy.
Metro w Madrycie było czwartym systemem kolei podziemnej jaki powstał w Europie, po Londynie, Budapeszcie i Paryżu.
METRO W PARYŻU
Metro w Paryżu składa się z 14 linii. Powstało w 1900 roku, a łączna długość wszystkich tuneli wynosi ponad 220 km.
Metro łączy się systemem z pięcioma liniami miejskiej kolejki RER, której linia B odjeżdża z lotniska im. Charlesa de Gaulle. Na jednym bilecie można poruszać się w całym systemem dopóki nie wyjdzie się poza bramki. Istnieją bilety jednodniowe, tygodniowe i miesięczne - z tym tylko, że ważność np biletu tygodniowego zaczyna się nie od momentu aktywacji, ale od poniedziałku i na niedzieli się kończy.
Na wielu większych stacjach są kasy biletowe, na mniejszych najczęściej mamy automaty, które przyjmują bilon, albo karty płatnicze.
Bezpłatny plan metra można otrzymać w kasach biletowych, Na każdej stacji można znaleźć tablicę pokazująca plan metra, a także inne systemy komunikacji miejskiej, na które możemy się przesiąść na określonej stacji.
Wygodnym rozwiązaniem jest kupienie karty NAVIGO, która można doładowywać, a przy przekroczeniu bramek wystarczy ją przyłożyć w oznakowane miejsce.
Najnowocześniejszą aktualnie linią metra jest linia nr 14, która posiada tabor pozbawiony prowadzących go maszynistów. Jest to w pełni zautomatyzowany system.