Zabytki Tallinna

Zabytki Tallinna

Mury obronne Tallinna należą do jednych z najlepiej zachowanych fortyfikacji z miast współczesnej Europy. Dość powiedzieć, że dawniej ciągnęły się przez ponad 2,5 km i składały się z 45 baszt i wieżyczek. Do dziś pozostało niemal 70% murów i ok. 25 baszt.

Kiek in de Kok (w dialekcie północno-niemieckim znaczy "Zajrzeć do kuchni") to jedna z bardziej znanych baszt Tallinna o średnicy przekraczającej 17 m i grubości murów dochodzącej do 4 m. Jej wysokość to 45 m. i od 1958 r. pełni funkcję jako część Muzeum Miejskiego. Eksponaty zgromadzone na sześciu piętrach poświęcone są przede wszystkim technikom obronnym stosowanym w XVI i XVII wieku.

Paks Margareeta - czyli Gruba Małgorzata to jedna z najpotężniejszych baszt wybudowanych w Tallinnie. Jej średnica dochodzi do 24 m, a grubość muru niemal do 5 m. Aktualnie w jej wnętrzu znajduje się Muzeum Morskie.

Pikk Herman - czyli długi Hermann. Jedyna ocalała z czterech wież, które dawniej wraz z murami obronnymi tworzyły Zamek Toompea . Zamek został wzniesiony w 1227 roku przez zakon Kawalerów Mieczowych. Po przejęciu go przez Zakon Inflancki został on gruntownie przebudowany w XIV wieku. Dawniej otoczony był fosą. Dziś na jego miejscu znajduje się barokowy budynek z czasów carycy Katarzyny pełniący wówczas rolę siedziby gubernatorów. Dziś obraduje w nim parlament Estonii.

Sobór Aleksandra Newskiego - vis a vis budynku dzisiejszego parlamentu, na wzgórzu Toompea w 1900 roku poświęcono świątynię, która odtąd miała pełnić rolę głównego kościoła dla wyznania prawosławnego w Tallinnie.

Kościół św. Olafa pochodzi z przełomu XII i XIII wieku. Przez ponad 100 lat należał do jednych z najwyższych budynków Europy, a to dzięki wysokości sięgającej 159 metrów. Po wielkim pożarze w 1625 roku, w którym spłonęło także 20 okolicznych kamienic jego wysokość została zredukowana do 123,7 m. Na wysokości 60 metrów znajduje się wspaniały punkt widokowy na Stare Miasto, port i dalsze dzielnice Tallinna. Wstęp na wieżę kosztuje 2 Euro (VI 2013), a na samą górę wiedzie 258 kamiennych schodów. Wysokość wież miejskich nie tylko miała wskazywać na zamożność miasta, ale też stanowić miała drogowskaz dla statków poszukujących drogi do tallińskiego portu.

Kościół Św. Ducha - (Püha Vaimu) - wybudowany tuż obok Placu Ratuszowego kościół pełnił w historii Tallinna rolę szczególną albowiem to tutaj właśnie w XVI wieku przetłumaczono na język estoński Biblię. Tutaj też odbywały się pierwsze kazania w języku estońskim. Ufundowany na początku XIV wieku ten niewielki kościół został ukończony dopiero w roku 1380. Do dziś na dzwonnicy znajduje się najstarszy z zachowanych miejskich dzwonów. Na fasadzie możemy podziwiać zaś wspaniały zegar liczący sobie niemal 400 lat.

Ratusz miejski - stojący przy głównym placu Starego Miasta został wybudowany na początku XV wieku. Jego wieża liczy sobie 64 metry. Wewnątrz ratusza znajdują się reprezentacyjne sale, w których po dziś dzień przyjmowani są najwięksi oficjele odwiedzający to miasto.

Toompea nazywana też Górnym Miastem to wapienne wzniesienie składające się z kilkunastu uliczek i dwóch placów. Przy Kiriku Plats znajduje się luterańska katedra Toomikirik - będąca zarazem najstarszym kościołem Estonii. W Górnym Mieście są także pozostałości Zamku Toompea z charakterystyczną wieżą Pikk Herman, barokowy budynek - siedziba parlamentu Estonii oraz Sobór Aleksandra Newskiego.

Starówka w Tallinnie zwana Dolnym Miastem to charakterystyczne dla średniowiecza wąskie uliczki i wiele zachowanych budynków z tego okresu. Centrum Starego Miasta stanowi Plac Ratuszowy wokół, którego i w dzień i w nocy gromadzą się zarówno mieszkańcy jak i przejezdni. Interesującą imprezą realizowaną cyklicznie jest Festiwal Starego Miasta. Wspaniały budynek ratusza z charakterystyczną wieżą góruje nad placem.

Kadriorg / Kadrioru to przepięknie usytuowany XVIII-wieczny pałac stanowiący dziś siedzibę prezydenta republiki. Warte obejrzenia są pałacowe ogrody. Park rozpościera się pomiędzy brzegiem morza, a wapiennym wzgórzem Lasnamagi. Pałac jak i ogrody powstały na życzenie Piotra I i stanowić miały jedną z jego letnich rezydencji. W niewielkim domku przy ulicy Maekalda 2, w którym jeszcze przed wybudowaniem pałacu zatrzymał się Piotr I urządzono muzeum z wieloma osobistymi rzeczami należącymi do cara.